Sen üzülme / Satanlar utansın
Yürekleri yakan kızgın alevler içinde
çiçekler açar siyah toprakta burcu burcu
fidan iken kırıverir demir eller.
Kuşlar türkü besteler, yeşil çam ağaçlarına
Çöl rüzgarları eser, konargöçer obasına
zalimse yönetenler,
halk mecbur mu,
Okyanus ötesi zengin kumasına?
Bir zamanlar, Seher yeli, haya beşiğine
bir bebeği okşar gibi ninni söylermiş
hiç bitmese dedirten ferahlıkta...
o zamanlar, kırmızı yanaklı, utangaç gelin
korkusuz oynaşırmış bebesiyle
kitaplardan mutluluk okurmuş, muallim edebiyle
şimdi zalim gücün, kara yürekli askerleri
pamuk beyazlığındaki saf duyguları boğup,
daha doğmadan öldürür körpe kuzuları
Sürgün çiçekleri alışıktır vurgun yemeye
ötesi, sevdiği için can vermeye
Öyleyse buyurun Tarihçiler
21.Yüzyılın talihsiz ve ayıplı T A R İ H İ ‘ni yazıp
yarınlara emanet etmeye.
