Şaftı Kaymış Kalemlere
.
.
Kime iyi dediysem, haçı koynundan çıktı,
Dev sandığım cücenin, gerçek yüzünü gördüm…
İffetli şu yüreğim, tüm kullara açıktı.
Ahbap postlu çakalın, karda izini gördüm…
Şaftı kaymış kalemden, iyi şair çıkar mı,
Pusulasız yürekten, kutlu şiir akar mı,
Mizanı bilemeyen, kul hakkından korkar mı,
İki yüzlü şeytanın, suda sözünü gördüm…
Hastalıklı yüreği, işleri fitne fesat,
İftiraya yeltenen, o dilini kes de at,
Kara çalmak neyine, batağına kendin bat,
Ar damarı çatlamış, hayasızını gördüm…
Keşişlere fark atar, pak ruhları soyuyor,
İşkembesi boşalmış, gıybet ile doyuyor,
Refikası şeytan ya, lanetiyle uyuyor,
Pislik ile cilalı, elde sazını gördüm….
Doğruyu yazmıyorsan, kır cünup kalemini,
Cenabet bahsi kapat, sor Resul kelamını,
Ben dindarım diyorsan, ver Allah selamını,
Hüsranla döveceğin, biçar dizini gördüm…
Sevim Yakıcı
