Eskileri daha çok seviyorum…
Eski bir plaktan duyulan cızırtılı şarkıları, eski aşkları, aşıkları, kelimeleri, eski insanları, eski adamları…
Eski evleri seviyorum… O ahşap evleri…
İçinde yaşayan insanlar gibi, soğuk beton yığını apartman dairelerini değil…
Katlar arasına sıkıştırılmış insanları, sıkışmış hayatları, bilgisayar tuşlarına saklanmış ilişkileri değil..
Adam gibi adamları özlüyorum…
Sevdi mi tam seven, özü sözü bir adamları…
Bir bakışın, bir gülüşün, bir dokunuşun kıymetini bilen insanları…
Arthur Miller’in bir oyununda şöyle der:
"Bir genç kızla seviştiğin zaman ona bir sürü söz vermiş olursun.."
Öyleydi eski adamlar…
Bunu bilirlerdi…İlle de kelimeler gerekmezdi…
Dokunduğun zaman bir insanın kuytularına sözdür bu…
Gözün göze değmesinin ne demek olduğunu, bir insanı sevmenin ne olduğunu…
Sevmenin yurek istediğini, emek istediğini, güç istediğini…Bunu bilirler eskiler… Bunu bilirler…
Ve benim gibi eskiciler…
Bunu severler..
Bunu isterler..
Bunu yaşatırlar, yaşarlar..
Yaşamak isterler…
ESKİCİ ruhum istiyor yapacak bir şey yok…
