ABIHAYAT VE GONCA GÜL
Bir yanda
Mavi okyanusun kucağında
Yemyeşil bir ada
Abıhayat pınarı çağlıyor ortasında
Nefsim beni çağırıyor
Çıkmaya hazır yola
Tek kişilik sandalında
Öbür yanda
Yanan ormanların bağrında
Kan kırmızı kalbim
Sen bir gonca gülsün ortasında
Gözlerin beni çağırıyor
Ölümsüz gerçek aşka
Arzulu ıslak dudaklarında
Düşünmeden ikisinin arasında
Narin bir kelebeğin kanatlarında
Uçuyorum gönül çiçeğime
Ne de olsa
Sensiz ölümü de özlerim
Seni gördükten sonra
Kapansa da olur gözlerim
