Yalnızlığıma (Yalnızlık)

sen yoksun üşüyorum..
Üşüyorum!!!
Yoksun, yokluğun üşütüyor beni,
Bilirsin seni ne çok sevdiğimi,
Bilirsin sen gittikten sonra bu şehrin ıssız kalacağını,
Şehrin tüm ışıklarının kapanacağını,
Simsiyah bir örtü çekeceğim bu şehrin üstüne,
Kapatacağım tüm aydınlıkları.

Sen yoksun!!!
Işığım, sen yoksun,
Bu şehir karanlıklarda artık.
Söndürün!!!! söndürün ışıkları&
Benim ışığım yokken,
Ben karanlıklardayım,
O yokken ben karanlıkları severim,
Söndürün!!!! söndürün ışıklarınızı,
Yakmayın ışıklarınızı, yalnız bırakın beni,
Geride bıraktığı bir iki anısı, sessiz ve sakin kalsın bende,
Susun, susun!!!
Sesiniz korkutuyor hatıralarını,
Hepsi birer birer gidiyor benden, tıpkı onun gibi

Hayalin çıkıyor karşıma sürekli,
Ya bir köşe başındasın,
Ya da okuduğum gazetenin sayfalarında saklı yüzün,
Her şiir sana yazılmış,
Her şarkı seni anlatıyor,
Her aşk senin varlığınla değerleniyor,
Bebeklerin ağlayışında buluyorum seni bazen,
Bazen bir binanın ardından yansıyan güneş ışıklarında gizlisin
Çekin o koca binaları ışığımın önünden,
Çekin, yıkın, toza dumana karıştırın etrafı,
O toz bulutunun içinden sıyrılıp,ışığı vursun yüzüme

Üşüyorum!!!
Üşüyorum bu koca şehirde,
Işığı vursun yüzüme ve ısını versin yüreğimdeki buz dağları

Hayalinle yaşıyorum sürekli,
Her sabah, aynada yüzüne baktığım sensin,
Her köşede sen varsın,
Bazen elime aldığım gevrek simidimin kokusuna karışıyor
teninin mis kokusu.
Sen yoksun, ve ben bu koca şehirde,
bir bank üstünde, elimde gazete seni bekliyorum
Bazen göz yaşlarımda buluyorum seni,
Bir daha kaybetmemek için sabahlara kadar ağladığım oluyor,
Sonra birden uykuma ortak oluveriyor o deniz gözlerin,
Penceremden içeri giriyor nefesin, rüzgar misali vuruyor tenime,
İçime çekiyorum nefesini,
her iç çekişimde biraz da özlem karışıyor nefesine,
Yanıyor yüreğim, her iç çekişimde acı veriyor bana,
içime çektiğim nefesin.

Üşüyorum!!!
Korkularım var artık,
Sen buradayken cesurdum oysa ki&
Korkmuyordum hiç bir şeyden,
Rüzgara karşı yürüyebiliyordum.
Ayaklarım taşıyabiliyordu bu aciz bedenimi,
Oysa şimdi sen yoksun,
Rüzgarlarda esmez oldu üzerime,
Yağmurlarda ıslatmıyor bedenimi artık,
Açan menekşeler bile zevk vermiyor bana,
Güneşin batışını izlemek bile anlamsız,
Ay ışığı bile aydınlatmaya yetmiyor gittiğim yolları.
Yoksun ve ben üşüyorum&
Sevmiyorum aydınlığı,
Sen yoksun ve ben karanlıklardayım,
İçime çekiyorum, her sabah rüzgar gibi
penceremden içeri giren nefesini,
Göz yaşlarımda buluyorum seni,
Sabahlara kadar ağlıyorum, kaybetmemek için hayalini.
Sen yoksun ve ben üşüyorum

yüreğim kaldı sokakta...
ne giysen yakışır dediğinde düşünmemiştim ayrılığı...
gittin işte şimdi! üzerime geçirip ayrılığın elbisesini terk ettin beni.
yoksun şimdi yüreğim çırılçıplak kaldı sokak ortasında!

yüreğimi ayaza çalan soğuklarda bıraktın....

şimdilerde fark ediyorum yüreğimin hala ısınmadığını
gideli ne kadar uzun oldu oysa kaç bahar geçti
gidişinin ardından kaç yaz saymadım ısınamadım..

meğer gözlerinmiş güneşim yorganımmış sözlerin...

senden sonra çok defalar denedim ısınmayı.
seven oldu benide, yine ısıtamadılar yüreğimi.
ellerim ısındı sadece...

değdiremedim senden sonra kimseyi yüreğime...

çok kanıt bırakmışsın sen ardında yüreğimde
ayak izlerin var hala! hala aklımdan çıkmayan bakışların var.
gelişlerin, sevişlerin var hala yüreğimde....

sen gittinde neden kapanmaz bir iz bıraktın yüreğimde?

gel sil kanıtlarını, delillerini yok et!
yoksa çıkacak ortaya bir kalbi öldürdüğün.
yoksa çıkacak ortaya katilimin sen olduğun....

ve sen yoksun artık
keşke son kurşunu yüreğime sıksaydın bu kadar kanarmıydı içim.
sen benim canımdın, canımı aldın
Senden sonra bir daha ben olamadımki

MsXLabs Üye Girişi