Yenik Savaşçı
Sahne 1
Ölüm vaktiydi, şiir gibiydi;
h/er meydan aynıyla vakiydi;
hırsla ileri atıldı savaşçı,
kazanmak için mi?..
Her savaşın bir kaybedeni olacağından, kazanmak sadece çabuk bozulan bir oyuncaktır. Ve oyuncak bozulduğunda, yenisine sahip olsun diye birileri, başka birileri kaybedecektir. Ve yine her kaybeden yeni bir oyuncak için meydanlara inecektir. Meydanlar savaşmak içindir. Savaşlar KAYBETMEK İÇİN...
Sahne 2
Şiir vaktiydi, tam vaktiydi;
öncesiyle vakiydi;
gözünden ok yemişti yenik savaşçı,
gördükleri için mi?..
Okuduğunuz bu saçmalar, acıtan bir ironinin sezdirici şifreleridir. Gördükleri için gözlerini kaybedenler ile gözlerini kaybettikleri için görenler aynı safta artık. KAYBETMEK İÇİN...
Her kaybediş sadece kaybediştir!
K a h k a h a l a r k a h k a h a l a r k a h k a h a l a r v e s o n . . .
Zafer GÜN
