'Sevginin, siginmanin, mutlulugun zirvesi o an degilmiydi'
Uzun geceligimle hizla babamin kucagina kosarken uc yasindaydim..Babam Gel babaya gel diye beni cagirirken bile cok heyecanlanir ve hizla onun kucagina atlardim.Boylece herseyin butun mutluluklarin benim olacagini sanirdim. Simdi altmis yaslarini surerken o anin gercekten yasamdaki en mutlu an oldugunu dusunuyorum. Acaba yasam bu engin ve bana gore sonsuz limanda bitseydi daha mi ilginc olurdu? Henuz baska hicbir mutluluk, heyecan ve telas yasamadan.
Sevginin ,siginmanin, mutlulugun zirvesi o an degilmiydi
Sonra hangi zamanlar daha net, sade ve icten oldu..Ve hangi paylasim o kadar ictendi..
Iste yasam bu noktada kalmadi....
Babamin kucaginin ruyalardan bile ciktigi zamanlara geldik..Hemde inanilmaz bir suratle.Orada, oracikta, o guclu ellerin icinde ve o sevgi dolu govdenin yanibasinda.
Eminim bu sicakligi aramak icin, bu guveni yeniden yakalamak icin cok zaman gecirdim,
Hatta o an yasam boyledir diye dusunmus olabilirim.
Ayni hassasiyet ve ayni hiz butun yasami belirledi..Ama o anki mutluluk belki de hic yasanmadi..Tek gercek yani o an yasanmis olmasiydi.
Annemin elleriyle ise gitmedigi zamanlarda diktigi bu cicekli gecelik, belkide tum yasamin kostumuydu.
Babamin kucagina hizla kostugum an belkide dunyanin en guzel birlikteliginin sahnesiydi.Zaten babamin kucagina, annemin kollarindan kacarak gitmiyor muydum?
Bu gercek birkac defa bir dakika olarak yasandigi halde neden yasamimin en mutlu ani oldu? Ve neden bu mutluluk bir daha olabilirmis gibi heyecanlandim. .Ve hep o hizla o duygusallikla yasamin icinde kostugumu s andim.
Bu bir sanri, bir ruya degildi..
Bir daha yasanmadi,,Yasanamazdi ..
Ancak annem beni belkide bu hizimdan ve duygusalligimdan dolayi gecen yillar icinde Atlihassas diye nitelemeye basladi.
Surat ve hassasiyeti bana uygun buldu..Ancak benimn o gunlerde kendime uygun gordugum bu iki ozellik beni sonradan boylesine mutlu etmedi.
Etmedi iste..
Yasamda bu fantazi gecerli degildi..Surat de, heyecan da, duygusallik da icten geldigi gibi yasama gecirilince insanlar mutlu olmuyorlar.Ictenlik de, hiz da, duygusallik da yasamin tornasindan gecmeden karmasIk dunyaya uymuyor.Insanlar en mutlu anlarini O ile 6 yas arasi yasiyorlarmis.
Buradaki mutlulugun faturasi pek cikmiyor..Sonra butun mutluluklarin bedeli var..Hatta mutsuzluklari n da bedeli var .
Olum bile fatura ile geliyor yasama..Galiba en haksiz fatura da bu oluyor..Sonunda olmek varsa , iskence niye?
Yok, buralarda fazla dolasmak isime gelmiyor..Annemin kollarindan babamin kucagina yeni yuruyen bir bebek olmak cok hosuma gitti..
Keske yasami burada bitirselerdi. .
Ama bitmedi....Ben oralarda baska keyifler de cattim..Hepsi ayni hizla, hatta annemi de babami da, yanlarina alarak yok oldular..
Nedense yokluk anlasilmadik bir idrak ile varligin altini ciziyor..Her saniye olume yaklasarak.
Ve yasanan her saniyede yasama sarilarak..
