ÇIĞLIK
Çekik gözlü, sarı insanların doyasıya
yaşanmamış hayatların anısına...
Anne, ben aşık oldum.
Suki’nin ellerinden tutup
O’nu dağlara çıkarmak,
Kırlangıç Tepesinden O’na
Sekiya toplamak istiyorum.
O’na martıları, denizi anlatmak...
Anne, ben deniz gördüm değil mi?
Anne yine başladılar
Bu sesler beni çıldırtıyor.
Anne... Anne neredesin?
Bu sesler, bu çığlıklar...
Anne ne olur söyle sussunlar.
Gel kaçır beni buradan tahta atım.
Tahta atım neredesin?
Kırlangıç Tepesi... Anne, Suki neredesin?
Masa , bardak, sandık...
Sesim, gözyaşlarım neredesiniz?
Tanrım neydi o?...
Sanki bir bıçak kesti
İçinde hiçbir şey olmayan dünyamı?
Yono... Yono olmasın bu?
Hamileydi neredeyse doğuracaktı.
Kocası John, “Sağ doğarsa adını Sevgi koyacağım” diyordu.
John... şimdi üzgündür, ağlıyordur belki de
Bu... evet...evet bir çocuk ağlaması
Ölmemiş,
Sevgi ölmemiş, yaşıyor.
Sesler ve çığlıklar artıyor,
Artık birbirlerinden ayırdedemiyorum.
Sus bomba... yalvarırım sus
Arkadaşlarımın, annemin
Sesini duymak istiyorum.
Anne neredesin...
Dinle, bak herşey sustu.
Seni duyabilirim artık.
Söyle onlara herşeyi yeniden başlatsınlar,
Bu kara Pazar hiç yaşanmamış olsun,
Anne ne olur geri dön artık...
Kurabiyeleri ben aşırmıştım,
Özür dilerim
Bir daha seni hiç üzmeyeceğim
Ne olur geri dön artık.
İsmail GÖKÇEL
