AYNA AYNA SÖYLE BANA Telefonu kapattı…
Ağlamalıydı… hıçkırıkları soluğunu kesmiş, etrafındaki her şeyi savurmuş olmayı çok istiyordu, ama olmadı…
Aynaya baktı bitti… bitti.. dedi, kendi sesini bile duyamayacağı bir fısıltıyla, inanamıyordu!
Sanki bir anda yüzünde ki çizgileri derinleşmiş, omzunda ki ağırlığı bacaklarının taşıyamayacağını düşünüp olduğu yere oturmuştu. Kaç saat geçtiği’ nin farkında değildi. Telefon sesiyle ürperdi. Arayan arkadaşı Leyla idi.
- Nasılsın?
Sesinin titremesine engel olamıyordu. Konuşmak için bir kez daha zorladı kendini
- iyiyim… diye bildi
- Sesin kötü geliyor, her şey yolunda mı?
- Annem biraz rahatsızmış, ona üzüldüm. Evet her şey yolunda dedi. Neden yalan söylediğini kendi bile anlamamıştı. Sadece doğruyu söylerse daha çok acı çekeceğini düşünüp vazgeçmişti.
- Geçmiş olsun… Akşam geliyorsun değil mi?
- Akşam mı?
- Unuttuğunu söyleme lütfen gül
- Yo unutmadım şey… Ben gelmesem Leyla, bu defalık beni affetseniz
- Hayatta olmaz şekerim, sensiz bu eğlencenin tadı mı olur?
- Leyla lütfen yorgunum biraz, hem annemde rahatsız, ona uğrasam daha iyi olur.
- Oyunbozanlık yapıyorsun! Gül, sen çok istiyordun bu eğlenceyi şimdi vazgeçemezsin
- Peki tamam Leyla , pes ediyorum
- Sen harikasın, saat 20.00 da garın önünde buluşuruz tamam mı?
- Tamam
- Öptüm seni
- Bende öptüm
Ve tekrar başa döndü, bu kez yanaklarında ki nemi hissetti parmaklarında. İşte olmuştu. Ağlamıştı, belki biraz rahatlardı. Tekrar aynaya baktı siyah rimelleri yanağına bulaşmış sildikçe daha kötü bir hal almaya başlamıştı. İçinden keşke her şeyi böyle karalayıp yıkayabilse diye düşündü. Kötü görünüyordu ama halinden şikayetçi olabilecek durumda değildi. Bir süre daha bulunduğu yerde kaldı. Kendini toparlamalı ve yüzünü yıkamalıydı ama yüzündeki rimelin siyahlığı o kadar komik göründü ki kahkahalarına engel olamadı, “ delirmiş olmalıyım?” diye geçirdi içinden ama bu kadar kolay mıydı delirmek? Kahkahalarına bir türlü mani olamıyordu sanki çığlıklarıydı sesini duyurmaya çalışan. Durdu!
- Kendine gel gül… dedi neler oluyor sana. Evet gerçekten neler oluyordu? Neden bitmişti? Ve neden bunca zaman sonra neden? Neden? Cevapları yoktu sorularına karşılık.
Birden gözü saate takıldı 19.00 gösteriyordu zaman. Bir saat sonra Leyla ile buluşacaktı, geç kalmayı ve bekletmeyi sevmiyordu, biran önce hazırlanıp çıkmalıydı.
Son kez aynaya baktı ve döndüğünde geri alacağı yüzü aynada bıraktı…
