Prangalara Bağladım Aşk’ı
kırık parçalarını topluyorum bedenimin
uçurum k e n a r l a r ı n d a n
yine aşk mahkûm olmuşken yalnızlığa
gün ışıkları da sönmüşken gözbebeklerimin
ısıtmıyor artık buz kesmiş bedenimi doğan g ü n
ezgiler sürüyorum kırgın bedenime
kâh mutlu kâh hüzün doluyken umutlarım
sabahı selamlıyorum istemeden
yorgun yüreğimin durgun atışlarıyla
bu kaçıncı prangalara bağlanışın a ş k
çıkmaz yokuşlu uzun prangalar
hayatın nersendeyim şimdi, bilmiyorum
hangi yokuş başında hangi yüksek tepesinde
sınavlarım ha bitti ha bitecek desem
alev alıyor yangına dönüyor h a y â l l e r i m
gökyüzüne çizeyim desem düşlerimi
tek dost sensin b i l i y o r u m
bir dolu yağıyor, bir fırtınaya dönüşüyorsun
el uzattığım her şeyde
gözyaşlarım yakıyor y a n a k l a r ı m ı
yıldız ekeyim diyorum gözyaşlarımın yerine
belki boy verir yıldız çiçekleri desem olmuyor
ve yüreğim kanıyor d e r i n d e n
azıyor yaralarım korkuyorum yeniden
oysa hayat acı izlerine aldırmadan g e ç i y o r
dibe vuruyor her aşk’ta yarınlarım
olmuyor işte olmuyor bir türlü
peşimden aydınlığa giden karanlıklarım
ne bu yürek bıkıyor yorulmaktan
ne de sızıntı misali içime akan k a n a m a l a r ı m
tuzla buz oluyor bir de üstüne aşk
yok biliyorum, benim için sana doymak
git hadi bir daha d ö n m e m e c e s i n e
zaten bir rüzgârla geldin bir fırtınayla gidiyorsun
yol verdim sana artık, git gidebildiğince a ş k...
*git yolun açık olsun, hazır prangalara bağlamışken s e n i...
Günay Öztürk Özdemir
