YALNIZ GECELER

Bir gece yine bekliyorum kapı ha
çaldı, ha çalacak
Yanlızım odada eşyalar katıdı
yanlızlığıma
Hepsi suskun, duvarlar sanki
üstüme geliyor
Sessiz... sessiz...

Bir kedi miyavladı bahçede, oda
sustu katıldı yanlızlığıma
Saat sanki konuştu benimle bir
diye
Eski gün bitti, yeni gün başladı,
Çekildi kendi alaemine
Sessiz... sessiz...

Perdeyi araladım dışarısı ne
kadar karanlık,
Ne kadar sessiz
Bir kaç sokak lambası var nöbette
Onlarda uyumuş gecenin
sessizliğinde
Işıkları loş loş, nöbet tutuyor
Sessiz... sessiz...

Gökyüzüne baktım, yıldızlarla
süslenmiş elbisesi
Sessizce, gündüzden hiç eser
yok,
Ne güneş çoşarcasına ışık
saçıyor, ne bulutlar oynaşıyor.
Gecenin karanlığında uyuyor tüm
alem
Sessiz... sessiz...

Bir bebek saklanmış annesine
Emiyor mutlu, gülerek o geceleri
daha çok seviyor.
Hiç ses yok annesinin kalp
atışlarından başka.
Gelecekten habersiz dünyadan
haberi yok.
Emiyor sessiz... sesssiz...

Bir delikanlı uzanmış kanepeye,
Elinde bir resim, belliki sevdiği
dalmış hayallere,
Düşünmüş geleceğini uyuya
kalmış elbisesiyle
Kanı kaynıyor deli dolu, haberi
bile yok geceden
Umutlarıyla uyuyor
Sessiz... sessiz...

Bir ihtiyar öksürdü çiğerleri
sökülürcesine.
Oturmuş yatağının yanında elinde
bastonu,
Klkmaya gücü kalmamış.
Geceler bitmiyor onun için.
Dalmış uzaklara yorgun gözleri,
Kimbilir belki gençliği geldi
aklına;
Yağız at gibi koşturduğu yılları,
Belki de diyor: "Ben geceden korkmazdım
Kırış kırış olmadan yüzler" diye
Çaresiz sığınmış yalnız gecenin
karanlığına
Ağlıyor sessiz... sessiz...