Yorgun bir rüzgar gibi ne bir toz kaldırıyorum
Ne bir yaprak düşüyorum
Budanacak dallarım ağırlaştıkça ağırlaşıyorum
Tutanacak dallarım çürümüşler
Bir damla yağmura muhtacım
Sımsıkı sarıyor benliğimi geçmiş
Kurtulmak istiyorum
Rüyalar bırakmıyor her gece her gece
Medet umuyorum her gülen yüzden
Her güleni dost zannediyorum
Ben değil miydim hep yalnız olan
Yalnızlık neden şimdi bir çığ gibi büyüyor gözümde
Ve sancısı yüreğime vuruyor ruhumun
zergül torun
