Anasız(ı)
ne zaman sussam kendimi
sesimden sesin geçer
gül fışkıran çilenden
saplanır yüreğime iğneler
konar penceremin serçesi
ürkek bakışlarında kırıntı telâşı
kanar yalnızlığım usanç sakini
gölgeme karaağaç diker
perişan saksılar, çiçekler solgun
gönlü yorgun toprağın
tadı acı suyun
ağlaşır mevsimler
ana baharından yoksun
takılır gözlerim ufuk çizgisine
bir kırlangıç kanadına asılı
yanarım can tahtamda
tutuşur gökselin buzulları
anam, hurma çekirdeği
anam, iğde çiçeği
anam, buğday kadın
oyy! anam kilim deseni
kırıldı aynalara vuran şavkım
hasretinle çizildi sessiz düş haritaları
kayboldu özgürlüğümün rengi
döküldü gözlerimin pulları
ne zaman haykırsam sesimi
yokluğunun pusularında kanım donar
öpüşüne susarım hayat çukurunda
devrilir üstüme sıra dağlar
anam can
anam cânan
hangi denize sığar kederim
hangi dünya kelâmına şiirlerim
uyan!
kokunu ört üstüme
aç gözlerini yârim anam
acının lekesi silmekle geçmiyor
ne alnımdan ne sol yanımdan
Sevinç Yıldız
