Bir gün bütün duyguların içinde bulunduğu bir ada denizin içine gömülmek üzereymiş bütün duygular kaçıp kendini kurtarmaya başlamış. Kibir kayığına atlayıp kaçmaya başlarken, aşk demiş ki beni de yanına al kibir . kibir demiş ki alamam çok ıslaksın, aşk hemen zenginliğin yanına gitmiş demiş ki zenginlik benide yanına al, zenginlik demiş görmüyormusun kayığım hep altınla dolu, sonra aşk kötülüğün yanına gitmiş kötülük te ben hayatta kimseyi almam demiş . ve ordan birisi aşka elini uzatmış atla bakalım aşk demiş ve sonra hepsi bir adaya çıktığında aşk bilgiye sormuş bana kim elini uzattı, bilgi de demiş ki sana elini uzatan aramızdaki en yaşlı kişi olan zaman dı demiş peki neden kurtardı beni. Bilgi de aşka bakarak demiş ki; "ÇÜNKÜ SADECE ZAMAN AŞKIN NE KADAR BÜYÜK OLDUĞUNU ANLAYABİLİR. "
