Şimdi tüm yağmur kuşları öldü....
Bir yerlerden okuduğunu biliyorum.NEden bunu yaptın neden o yakut gözlü yılanın zehrini bir kez daha içime akıttın...
Anladım bir kez daha sen ne kadar hayatı sevmeye kalksanada hayat bir tutam acı bırakıp gidiyor gözlerine, yaşamın tozlu raflarında kalan bir şiir gibi yok olmaya yüz tutuyorsun.Yine ruhum isyanlara girdi,yine kendimi sokaklara attım umudun adını aramaya başladım gözlerime yaralı yağmur bulutlarını yükleyip tüm insanlardan ve senden nefret ederek acılarımı içime çeke çeke isyanın geçit vermez delhizlerinde boğdum kendimi...
Şimdi tüm yağmur kuşları öldü,artık sana uçmayacaklar ,acılar bir kez daha katar katar yüreğime inecek.Ben yine o yıkık sinemanın önündeki afişie bakıp bakıp ağlayacağım.Ve ömrüm duvar diplerinde damarlarıma zehiri alarak geçecek...
Her öksürüğümde ellerime kan düşecek ...Senden nefret ediyorum artık anlıyormusun...
Yağmurun düştüğü penecereme birde gözyaşlarımı ekleyeceğim ,yazmayacağım artık adını o yaralı yağmurların ıslattığı penecereme ...Canım çekiliyor anlıyormsun oysa ben seni boyacı bir çocuğun kazandığı parayla annesine ,anneler gününden aldığı hediyenin coşkusu kadar sevmiştim...Ben senin yirmi beş yaşımda gözümde intihar bulutları dolanırken sevmiştim...Ben seni anne özlemi çektiğim bir günde sevmiştim..Ben seni sevmiştim...
Duvarları yumraklayacağım dumanlanıp dumanlanıp ,ellerim kanaycak kan revan içinde kalcağım ama biliyorum ki ellerim değil yüreğim acıyacak...Gözlerime yüklediğim o hüzünle dolaşcağım ,hayata bir hüzünün penceresinden bakcağım canım çekilcek bir park köşesinde yalnızlığımda hıçkırıklarım boğacak ve sen ellerimden tutup ne olur ağlama diyemeceksin..Gözlerimde ki yıldızları silmeyeceksin..sSım sıkı bağrına basmayacaksın...Ben hep yalnız kalcağım...
Gitmek kolaydır her zaman her gidiş bir hüzün bırakır o hüzünlerden değil mi bu acılar....
İlk annemden nefret etmiştim,beni doğduğumda bırakp gitti diye ne tuaf değil mi bir insanın ilk nefret ettiği insanın annesi olması ..Ondan sonra tüm kadınlardan nefet ettim..
Şimdi sendende nefet ediyorum...BEN BİR BAŞIMA SENSİZ DE İSTANBUL DA BEYOĞLUN'DA BİR OTEL ODASINDADA ÖLMEYİ BİLİRİM...
