Hayat


'iyi bir es... rahat bir hayat... yetecek kadar para... Saglikli cocuklar...bunlar beklentilerim\'. dedi kadin...

\'Nasil bir es istersin?\' dedi adam...

\'Anlayisli, musvik, ilgili ve sevgi dolu\' dedi kadin...

Sustu, dusundu bir sure adam...
Hayattan kendi beklentilerini degil, kadinin beklentilerine uygun bir erkek olup olmadigini dusunuyordu... Ya da kadinin onun hayallerine denk olup olmadigini...

Yeterince anlayisli miydi acaba? Anlayisli erkekten beklentisi neydi kadinin? Evde yemek bulamayinca susmak miydi anlayisli olmak, yoksa mutfaga dalip makarna yapmak mi?. Oysa o hep birgun esinden once eve gelip ona sofralar donatmanin hayalini kuruyordu ortak hayatta...

Beklenti ile gelen anlayisli erkeklik bu kadar basit miydi? Bir tencere makarna pisirmek kadar kolay miydi anlayisli olmak? Beklenmedik bir gunde sofralar donatan bir es olmak istiyordu oysa o.Karni doyan degil, gozleri parlayan bir kadindi onun aradigi...

Yeterince musvik miydi acaba?... Musvik bir esten beklentisi neydi kadinin? En uzgun aninda onu dizlerine yatirip oksamak miydi musvik olmak, yoksa konusarak onu rahatlatmak mi?...

Oysa o hep bir gun esini cok uzgun gorurse elinden simsIki tutup en uzun yolda saatlerce yurumeyi hayal etmisti...

Deniz kenarinda, ormanda basbasa uzun bir yuruyusun sonunda onu eve getirip ustunu ormek, uyumasini seyretmekti onun hayali...

Bu kadar basit miydi musvik es olmak? Herhangi bir yakin dostun yapabilecegini yapmak kadar kolay miydi?

Varliginin onemini hissettirecegi, ona sonuna kadar yaninda oldugunu gosterecegi bir es olmak istiyordu oysa o... Kivrilmis bir kedi degil, ayakta duran bir kadindi onun aradigi...

Yeterince sevgi dolu muydu acaba? Sevgili olmaktan beklentisi neydi kadinin? Her an yanyana olmak mi? Hep onu dusunmek mi? Her seyden birlikte keyif almak mi? Tum arkadaslariyla tanismis olmak mi? Sevgilim diye tanistirilmak mi? Surekli dokunmak mi?

Opmek... Opmek...

Bu muydu sevgi dolu erkek?

Oysa o hep onu sadece sevmeyi hayal etmisti... Sadece sevmeyi...

Sevdigini, sevildigini hissetmeyi...

Dogdugu sehre goturup ona surpriz yapmayi duslemisti...

Kadinina hic beklemedigi bir anda, en olmadik yerde, markette, belki de asansorde, durduk yerde \'Seni seviyorum\' demenin hayalini kuruyordu ortak hayatta...

Beklenti ile gelen ilgili ve sevgi dolu erkeklik bu kadar basit miydi? Gozune bak, yeni boyattigi sacini anla, telefonla ara...
Beklenmedik bir gunde beklenmedik hosluklar yapmak istiyordu oysa o.. Saci bembeyaz oldugunda ilk kez \'cok guzelsin\' diyebilecegi bir kadindi onun aradigi...

\'Peki benden beklentin nedir?\' dedi adam kadina...

\'Hic\' dedi kadin. \'Hic bir beklentim yok\'. \'Ya senin?. Senin beklentin ne benden?\'...

\'Bilmem hic dusunmedim\' dedi adam...

Oysa ikisinin de idealleri sandiklari beklentileri, iki kisilik sandiklari tek kisilik hayalleri vardi... Gun gun hayatin planlari vardi kafalarinda...

Ama \'Hic\' diyorlardi, \'Cok\'yerine... Durust degillerdi... Korkulari vardi... Ya degisirse?,Dusledigim gibi olmazsa her sey?.... Ya terk ederse?

Giderse gitsin... Biterse bitsin...

Yeter ki sadece sevsin... Bunu diyemiyorlardi...

Dusunuyorum da, biz insanlar hep karsimizdaki ile hayalimizdekini ayni gormeye calisiriz. Ya da ayni yapmaya... Olmayinca suclariz, kizariz, hatta terk eder gideriz... Terk edemezsek sizlaniriz... Mutsuz olur, mutlu edemedigi icin mutsuz ederiz karsimizdakini. Ne umdum ne buldum deriz...

Peki ya hic ummasak nasil olur...
Hic beklemesek. Beklentisiz seviversek..

Onu bensizken, sensizken oldugu gibi sevsek...

Kiskanarak degil de, ozgurlugunu seyrederek sevsek...

Ozel gunlerde hediyelerle gelisini degil de, ummadik bir anda opusunu, olmadik bir anda kapiyi calisini sevsek...

Sevgiye beklentileri karistirmadan, sevgiye baska sey katmadan kosulsuz ve katiksiz sevsek...

Sonunu dusunmeden, hesaplayip carpip bolmeden, kurgulamadan, sorgulamadan, hayallere dalip gerceklikten kopmadan sevsek...

Sadece sevsek...