Efendim
Oynayan ben değildim,izleyense ta kendim,
Yazan çizendim belki,anlatandım efendim…
Aslında bir mizahın,içindeydik hepimiz,
Güldüren mevcut fakat,ağlatan,eksiğimiz…
Sormadık hiç neden,bir mi sevenle sevmiyen?
Bu taklit,bu benzeyiş,sürer mi ebediyen?
Sahne bizim,perde bizim,bu meclis hep bizim,
Geliş ve gidişlerde,aşındı durdu dizim…
Dilimde bir şarkıdır,şu sevmenin ezgisi,
Sizle başlayan şiirin,sizle biten hecesi…
Manasında bir kayıp,maddesinde bol kazanç,
Hangisinde efendim,şu mutluluk ve kıvanç…?
Bilsem ki özgürüm,anlatmak için ne varsa,
Derdim ki efendim,ya Allah beni yakarsa...
Cüneyt Behlül Uz
