Bir zamanlar uzaklarda bir ülkede çok yakışıklı bir prens yaşarmış. Ancak
prens daha küçükken ülkedeki kötü kalpli cadının lanetine uğramış ve
üzerindeki bu lanet yüzünden her yıl sadece bir kelime konuşabiliyormuş.
Örneğin prens iki kelime söyleyeceği zaman bir yıl boyunca susuyor,böylece
ertesi yıl da iki kelime söyleme hakkı oluyormuş.

Bir gün bu yakışıklı ama talihsiz prens dere kenarında otururken, birde
bakmış karşıda küçük bir kulübe ve kulübenin bahçesinde muhteşem bir kız...
Saçları altından daha sarı, gözleri gökyüzünden daha mavi, dudakları
kirazdan daha kırmızıymış.

Prens bu güzelliği görünce aklı başından gitmiş, o anda vurulmuş kıza ve iki
yıl boyunca konuşmamaya karar vermiş. İki yıl sonunda kıza “çok
güzelsiniz” diyebilmek için... Ama iki yılın dolduğu gün prensin
içindeki bu ateş daha da büyümüş ve kıza “size aşık oldum” demek
için yanıp tutuşur olmuş. Böylece
“çok+güzelsiniz+size+aşık+oldum” toplam beş kelimeyi
söyleyebilmek için, geçen iki yılın ardından üç yıl daha konuşmamayı göze
almış. Ve beş yılın sonunda prens konuşmak için hazır olduğu sırada, birden
bu muhteşem güzel ve zarif kızla evlenmeyi, onu sarayının prensesi yapmayı
ne kadar istediğini fark etmiş. Böylece
“çok+güzelsiniz+size+aşık+oldum+benimle+evlenir misiniz?” toplam
yedi kelime söyleyebilmek için beş yılın ardından iki yıl daha sabretmeye
karar vermiş.

Ve prens bu platonik duygularla yedi koskoca yılı tamamladığı gün, artık
dünyanın en heyecanlı ve en mutlu erkeği olarak kızın yaşadığı kulübeye
koşmuş. Kız yine kulübenin bahçesinde oturuyormuş ve bir kitap okuyormuş.
Prens elindeki bir tek kırmızı gülü kıza uzatmış ve sormuş: “Çok
güzelsiniz, size aşık oldum. Benimle evlenir misiniz?”

Kız başını kaldırıp prense bakmış. Kulaklarını örten altın sarısı saçlarını
geriye atmış ve prense şöyle demiş:

“Efendim?...”


alıntı