ay’a bakarak düşünürüm sevdiğimi ben,
bilirim ki yakamoz olmazdı,
ay olmasaydı!
ne zaman bir yakamoz görse o,
belli etmez gerçi
beni hatırlar akşam vakti
ama adı gibi bilir o,
ıslaklık kaderimdir benim
ömrüm boyunca ona,
yakamozlar gibi!
boşuna düşünmem onu
gündüz vakti,
neden düşüneyim!
ister yağmurlu olsun hava, ister bulutlu
güneşle bir tutarım varlığını,
dokunuşlarında,
onun sokuluşlarında dolaştırırım, ısıtırım kanımı,
ve gözlerimi kamaştırır ışıktan bir buğu,
bende inadına, daha çok açarım!
düşünülür mü hiç,
gece vakti
güneşin ışığıdır aslında ay ışığı
gece olunca zannedilir mi ki
aydınlatmaz güneş denizi
sahiden benim kadar
duygusuz mudur onlar?
beceriksizler midir ki
buna da kafa yorarlar mı acaba?
bir aşk şiirinin sonu, neden getirilemez
tam da aşkın vakti!
Mutlu Ayar
