Bir babadan oğluna mektup:

Dinle oğlum,bunları sana sen uyurken söylüyorum.Küçücük elini yanağının altına sokmuşsun,nemli alnındaki sarı lülelerin yapış yapış ıslak.Odana bir hırsız gibi süzülerek girdim.Bir kaç dakika önce kütüphanede oturmuş gazetemi okurken vijdan azabım nefes kesen bir dalga gibi üstüme geldi.Bir suçlu gibi yatağının başucuna geldim.


Neler mi düşündüm oğlum? Sabah sana kızmıştım.Okula gitmek üzere giyinirken seni azarladım,çünkü yüzünü ıslak havluyla öylesine silivermiştin.Ayakkabılarının kirli olduğunu görünce sana onları temizlettim.Bazı eşyalarını yere attığında sana öfkeyle bağırdım.

Kahvaltı ederken bir sürü kusurunu buldum.Yiyecekleri etrafına saçıyordun,lokmalarını çiğnemeden yutuyordun,ekmeğine çok fazla tereyağı sürmüştün.Sen oyun oynamaya gidiyordun,bense otobüse yetişmek zorundaydım.Bana baktın elini salladın ve ''güle güle babacığım'' dedin.Ben ise kaşlarımı çattım ve ''DİK DUR!'' dedim sana.

Akşam üzeride durum farksızdı.Eve gelirken seni yere çömelmiş bilye oynarken buldum.Çorapların yırtılmıştı.Arkadaşlarının önünde seni küçük düşürdüm ve kolundan tutup eve götürdüm.Bu çoraplar çok pahalıydı ve giymek istiyorsan dikkatli olmalıydın.Düşün oğlum bunları sana baban söylüyordu!

Hatırlıyor musun? Sonra çalışma odama girdin.Gözlerinde incinmişbir ifade vardı.Kağıtlarımın üzerinden sana baktığımda bir an için çıkmaya yeltendin. ''NE İSTİYORSUN?'' diye bağırdım sana.

Hiç bir şey söylemeden koşup boynuma sarıldın ve beni öptün.Hemde büyük bir sevgiyle: ilgisizliğin bile azaltamayacağı bir sevgiyle.Sonra koşarak dışarı çıktın.

Kağıdım elimden düştü.Bana neler oluyordu?Sürekli senin hatalarını buluyordum.Seni böyle ödüllendiriyordum.Seni sevmediğim için değil bu: senden çok şey beklediğim için.Seni kendi çağımın değer yargılarına göre değerlendiriyorum çünkü.

Oysa ki senin pek çok güzel özelliğin var.Kalbin öylesine yüce ki!Bu gece gelip beni öpüşünde bunu kanıtlıyor.

Bu gece başka hiçbirşeyin önemi yok oğlum.Karanlıkta yatağının yanına diz çöktüm ve çok utanıyorum.Bunları sana sen uyunanıkken anlatsamda anlamassın biliyorum.Ama yarın gerçek bir baba olacağım.Seninle oyun oynayacağım.Sen acı çektiğinde acı çekecek,sen güldüğünde güleceğim.Dilimin ucuna kötü şeyler geldiğinde dilimi ısıracağım.Kendi kendime sürekli,''O BİR ÇOCUK! O BİR ÇOCUK!''diyeceğim.Ben seni büyük bir adam olarak gördüm.Oysaki sen daha küçük bir çocuksun.Daha dün annenin kolları arasındaydın,başını onun omzuna dayamıştın.Ah,senden çok şey bekledim oğlum, çok şey bekledim....

İnsanları eleştirmek yerine anlamaya çalışalım.''yaradan bile insanları son gününe kadar yargılamaz''...