ve düştün ten'ime
Ve düştün ten’ime
Suskundu gece, sen kokuyordu Akasyalar
Mevsim gariban, yüreğim darma dağın
Kuşluk vakti, fırından nasibim ekmek, sen kokuyordu
Seni hatırlatıyordu Doğmayan şafak
Nisan yağmurlarında üşüyordu ellerim
Mevsim sanki eylül
Ürkek, Vicdansız, gittiğin gün gibi
Çiğ kokuyordu tenim, Gücendirilmişti
Şimdi,yani şuan veyahut aklına düştüğüm her an
Mapus bir yanım, sende bıraktım
Öküzün buzağısı körün topalı
Hatta bize dokunmayan yılanlar bin yılları devirdi
Bir sana bir seni bir ben – senleydim
Hani unuttuğun saçlarıma dokunuşların vardı ya
Ben sen diye erirken
Dilinden dökülmüştü yanlışlıkla iki kelime
Sen hep beni sevdiğini söylerken, sadece söylemişsin...
Eylül ayının emanetisin gönlüme artık
Gözleri kahve saçları kızıl
Artık sevdaya küstürmüştün be güzelim
Her eylül emanetin rahat ol – ihanetin - ... ben Onu da Yaşarım be Kahve gözlüm...! ! !
versac uzgun
