>AŞKIN HİKAYESİ
>
>Bir zamanlar bir ada varmış. Kibir, Mutluluk, Bilgi ve bu hikayede adı
>geçen
>diğerleri bu adada yaşarlarmış. Ve tabii ki Aşk. Bir gün, her nasılsa,
>adanın batmakta olduğu anlaşılmış. Bir panik, bir panik! Müthiş bir arbede
>yaşanmış.
>Herkes adayı terketmek için yollar aramaya başlamış: Sandallar hazırlanmış,
>filikalar adaya yanaşmış, ayrıca tekneler ve yelkenliler de varmış.
>
>Herkes adayı bir bir terkediyor ya...
>Aşk direniyormuş! Bir türlü gitmek istemiyormuş. Böyle de keçiymiş.
>Ada neredeyse battığı zaman ise...
>Anlamış ki Aşk, ne yapsa nafile...
>Yardım istemeye karar vermiş.
>İşte o sırada şişman Zenginlik'i görmüş, kendisi gibi şişman olan bir
>tekneye yerleşmekteymiş.
>Aşk en masum haliyle:
>-Beni de yanına alır mısın Zenginlik? demiş.
>Zenginlik cevap vermiş:
>-Çok isterdim ama alamam, biliyor musun teknemde çok fazla pırlanta ve
>elmas
>var ben onlardan vazgeçemem. Beni anlıyorsun değil mi? Senin için yerim yok
>Aşk, belki başka sefere.
>
>Aşk, bu sefer de çok güzel bir yelkenlinin içindeki Kibir'den yardım
>istemeye karar vermiş. Biraz ürkekçe:
>-Kibirciğim bari sen bana yardım et, demiş.
>Kibir de:
>-Edemem Aşk, sen sırılsıklamsın, tüm buraları ıslatırsın, hem sen benim
>başıma iş açarsın demiş.
>Üzüntü de yakınlardaymış.
>Aşk yılmamış, usulca ona yaklaşmış:
>-Seninle gelsem Üzüntü, olmaz mı? diye fısıldamış.
>-O kadar üzgünüm ki Aşk, yalnız kalmaya ihtiyacım var diye yanıtlamış
>Üzüntü.
>Mutluluk da o sırada Aşk'ın yanından gelip geçmiş.
>
>Tam umudunu yitirdiği anda Aşk...
>Birden bir ses işitmiş:
>-Gel Aşk!Ben seni yanıma alacağım.
>Bu sesin sahibi Aşk'tan daha yaşlı biriymiş.
>Ama Aşk kendini o kadar şanslı ve mutlu hissetmiş, o kadar kendinden geçmiş
>ki, kendisini yanına alan bu kişinin kim olduğunu sormayı o sırada akıl
>edememiş. Zaten Aşk'ın hiçbir zaman aklı başında değilmiş! Yeni bir kara
>parçasına vardıklarında, Aşk'a yardım den kişi yoluna devam etmiş. İşte o
>sırada bizimki, ona ne kadar da minnettar kaldığını fark edip, koştura
>koştura Bilgi'yi bulmuş ve sormuş:
>-Kimdi o bana yardım eden?
>Bilgi cevap vermiş:
>-O, zaman idi.
>Aşk da demiş ki:
>-Peki ama bana neden yardım etti?
>Bilgi gülümsemiş:
>-Çünkü sadece zaman, Aşk'ın ne kadar büyük olduğunu anlayabilir!
