Dag Gibi Bir Sey
Üzülecek bir sey var,
Dag gibi arkamda durması gerekirken,
Dag gibi topragın altında yatan bir sey.
O kadar erkendi ki onu kaybedisim.
Özleyemeyecek kadar küçük,
Unutamayacak kadar büyüktü yüregim.
Yoklugunu her zaman fark etsem de,
Her zaman dile getiremeyecek kadar sessizdim hani.
Hos ne kadar büyüsem de eksilmezdi ya özlemi.
Üzülecek bir sey var,
Hem de büyük bir sey.
Hani varlıgına alısamadan kaybettigim,
Hani o ömrümü birlikte geçiremedigim sey.
Belki onunla uyuyup onsuz uyanmaktı agırıma giden…
Ama en çok bayramlarda hissettim eksikligini,
Çocukluk ya, kime anlatacaktım ki derdimi?
Üzülecek bir sey var,
Hem de büyük bir sey.
Isyan degil de…
Hani dag gibi derler ya!
Iste öyle bir sey.
Üzülmemi istemezdin biliyorum.
Söylediklerime bakma,
Ben üzülmüyorum.
ahsen-i yârân’a
Son düzenleyen Blue Blood; 18 Haziran 2007 08:51
