Kemanlar aramıza girmeye başladığında
sen romantik değildin artık
satmıştın romanlarını engizisyonculara
gittiğin başka sevdalar işkenciler yetiştirirken
sen bihaber, ben namüsait...
romanlarını satmış bir romantiksin sen,
gel demişsin, kopar yeni sevda damarlarımı
duymamışım kulaklarım kan içinde
başımda işkencecilerin, avuçlarımda çiviler
sırtımda kamburum, umut kaçtı kaçacak saçlarımdan
kanamasına güler mi hiç insan?
duydum...şaşırmışsın, saygılıymışsın,
teklifini yapmışsın,
ve gözlerime bakmışsın,
gözlerini saçlarıma takmışsın, ağlamaklı...
bilirsin, son derece cüzzamlıyım
elimden çeksen beni, ancak kolumu alırsın
sırf seni olduğun yerden etmemek için
onu da senin gibi sevmek isterdim oysa
dünyanın en acaip üçgenini çizmek isterdim sırf senin için
büyü tahtalarının sihirli eşkenar üçgenini
ve her yönden aynı görünen o muhteşem çemberini
ve bir dostun dediği gibi belki
en sağlam ilişkiler üçgendir
ip cambazı değilsen iki nokta arasında ayakların yerden kesilir
armonica ağlamaya başladığında
susar bütün ağlayan çocuklar
yanaklarındaki göz yaşlarını yalarlar
ve üç kişilik sevdaların alıştırmasını yapar
(mehmet güreli)
