Bu gun oradan gecerken fark ettim camina baktigimda kimsecikler yoktu, ev bombostu... sanki o bosaltilan ev benim yuregimdi nasil oldugunu anlamadan yuregimin en derinliklerinde kocaman bir bosluk hissettim etrafima baktigimda seni orda gormek en buyuk dilegimdi. Ama senin yerinde karsimda gercegin ta kendisi duruyordu... bombos bir ev.... Aslinda o bos ev benim yuregimdi ve oda ev gibi kendi rutubetiyle yaslanmaya birakilmisti kendi goz yaslarini kendi dokecekti kendi kurutacak belki de kurutamayip icine atacak ve tum anilarin canli kalmasini saglayacakti.
Neden bu kadar aci vermisti senin buradan gidisin. Neden bu kadar yikmisti beni? Bunlari bilmek istiyordum seni hic bilmedigim tanimadigim halde. senin o evde var olusun bile yeterliydi benim icin seni hic gormesem bile... kim oldugunu bilmesem de yuregim taniyordu seni biliyordu. Senin varligindan da o haberdar etmisti beni. Gittigini bilmek ona bunu soylemek bu zor gorevi ustlenmek benim isim miydi?
Cok uzulecek nasil soylesem acaba seni bir daha bulamayacagimizi bir daha hissedemeyecegimizi... yolda giden insanlar var arkalarindan bakiyorum ama hic biri sen gibi hissettirmiyor bana kendimi bir yolunu bul tekrar cik karsima. Tekrar hissetmemi sagla en azindan gokyuzune baktigimda hala senin bizim oldugunu bilmemi... bunu bana cok gormezsin dimi. Bunu sana bir kendim icin birde sana ihtiyaci olan yuregim icin yaziyorum...
Haberi verdim galiba yikima ugradi henuz icimdeki patlamanin nasil oldugunu kestiremiyorum cok hizli hareket ediyor bir midemi bir cigerlerimi calistiriyor ama galiba asil amaci kendi basinciyla kendini parcalamak, icinin boslugunu gostermek.... Bir yurek nasil oluyor da bole bedenden ayri yasayabiliyor nasil kendine bagli hicbir organi tanimdan saymadan bilmedigi hic gormedigi bir askin pesine dusebiliyor?
Gunler gecti hala agliyor sanki hic susmayacakmis gibi geliyor anlamiyorum niye bu kadar buyutuyor? sen hala varsin ama artik bize ait degilsin. Anlasin artik beni de ne kadar acittigini nasil icim parcaladigini....
Sen gittin gideli her oksurusumde onun Basksi yuzunden agzimdan kan cikiyor, tuvalete gidiyorum isim bittiginde bir de bakiyorum ki gene kan. Hep agliyor hep disari akitiyor kendini sanki icimden kacip gitmek istiyor. Ama bilmedigi bir sey var az kaldi birkac gun sonra ozgur kalacak o cok sevdigi yildizlara kavusacak.....
Evet bunlar artik benim sana yazdigim son sozler belki de terk ediyorum dunyayi o bos evi ve bu icimde kan aglayan bos yuregi... sahip cik ona. Gokyuzunde bul onu kendisini rahat hissetmesini sagla senin varligini bilmek ona yeter. Yeter ki o senin var oldugunu onu gordugunu hissetsin bilsin... cok istedi seni bulmayi hep beni birakip gitmek istedi ama senden sonra birde onun gidisini kaldiramazdim birakmadim gitsin. Ama o gene benden ustun cikti yapacagini yapti. Terk ediyorum onu da seni de dunyamizi da.....
Seni seviyorum diyebilmeyi cok isterdim...
