Bir lokma, bir hırka türünden ya sevdan.!
Geçinip gidiyorum işte arada,
Yarı aç, yarı tok. Pek doymadan.
Elimde yokluğuna bulanmış bir yorgan,
Sensizliği örtmeye çalışıyorum
Utanarak yokluğundan.
Yine de; ortalık çoğu kez,
Mahşer yeri gibi tozla,duman.
Asla bitmeyecek olsa da;
Güneşi balçıkla sıvaman,
Ben yine de, Kurşun eritmeyi
Sürdüreceğim yüreğimde.
Hiç durmadan. AHMET GÖRKEM