1998 'in sonbaharında kaybettim onu.7 senelik evliligimizin 2 senesini kanser tedavisi için hastanelerde geçirmiştik.karım her evlilik yıl dönümümüzde ikimizin fotografını çercevilerdi.bunlar bizim hayatımızın gölgeleri derdi.öldüğünde 7 tane resmimiz vardı.1997'nin bir gecesinde onu aldattım.oysa ona sürekli onu ne kadar çok sevdigimi ve sonsuza dek sevıcegımı söylüyordum.ölmeden 2 hafta önce yine aynı şeyi tekrarladım.tuhaf bi gülümsemeyle baktı bana ve sadece biliyorum dedi.izmire kar yağdığı gün yani bir ay önce evdeydim.resimlerimize bakıyordum.her çercevenin arkasında bi harf oldugunu o an fark ettim.A,R,K,A,S,I,N gerisi için yılları yetmemişti.ama sanırım arkasına bak yazmak istemişti.hemen çercevelerın arkasına baktım.bişey görünmüyodu bırden içini sökmeyi düşündüm.hepsini söktüm.inana biliyormusunuz her birinin arkasında bir mektup çıktı.geçirdigimiz hersene için sevgi dolu sözler yazmıştı.1997 deki resmimizden çıkan zarf ise simsiyahtı. ve içinden şu sözler çıktı:14 mart 1997 gözlerin bana başka birine dokunmuş gibi baktı bu gün.söylemene gerek yok.biliyorum
şu an 2002 deyiz onu kaybedeli 4,aldatalı 5 yıl oluyor.içim acıyor şimdi.çünkü kadınlar biliyor,hissediyor.--SENİ SEVİYORUM DİYENİN SEVGİSİNDEN ŞÜPHE ET.ÇÜNKÜ AŞK SESSİZ ,SEVGİ DİLSİZDİR----
