YALNIZLIKLAR KOKAR ETRAFIM
Ve bir yalnızlık şarkısı söylerdim sevdiklerime
İçimde neyin, nereye gittiğini bilmediğim.
Ürperti yayılır kalabalıklar arasından
Yalnızlıklar cennetine…
Geceye inat kokar yatağımın başucunda…
Yazmaya kıyamadığım beyaz kağıtlar
Üzerinde karalanmış izler…
Kalemimin ucundan çıkacakları
Tek bir kelimeye sığdıramam
Kocaman sıfırları…
Sonraları anladım
Dile getiremediklerim,
Gece ay ışığı altında
Güneşe hasret bedenim
Yıldızları tutmak ister.
Boğazıma düğümlenen hıçkırıklar
Ne kadar ürkütücü gelir bana
Beynimi kemiren noktalar
Sadece bir sese hasret
Bedenim kalıyor özüme
Bir yastıkta kocamış iki insan
Sığınır gölgem emeğimin peşine…
(25 Nisan 2004)
İ s t a n b ul
SÜREYYA AKTAŞ
