Bir ağustos gecesinde ay bölünmüş gökte. Kınalı saçların düşerken yüzüne sevdiklerim küçük yıldızlar gibi benimle.Biliyor musun yaren yazdıkça kapanıyor ruhumun yaraları.Yaralar kanadıkça kapanır. Biter acının kanı. Acı tükenince yeniden doğar her şey. Hiçliktir her şey. Ve her şey hiçbir şey.
Bana kendini anlat. Benim anlatacaklarım bitmez. Ve yeniden doğacağım yeni günle ben ve senle.
Yaren aradıklarımı buluyorum sonunda. Nedenler ve niçinler yanıtlanıyor bir bir. Ve karanlıktan doğuyor güneş. Her şeyin zıddı var yaren. Acının biteğinde mutluluk.
Yaren sorgusuz yaşamak ne güzel. Ve ne güzel gökte ay balkırken izlemek. Yaren kuşlar artık göç etmez yuvalarını kurdular gerçeğe. Bu arayış bitti. Bitti yaren. Ruhumun aymazları aydınlanıyor.
Öpüyorum seni
fazlı çoban
