Öyle Korkuyorum ki...
Neden bilmiyorum...gözlerim gözlerine yalan söyleyemiyor...
Benim için çok önemlisin...
Tahmin ettiğinden de çok...
Öyle çok ki korkuyorum...
Bir daha yaşam amacım olmayacağına...
Bir köşeye atılıp, fırlatılacağıma...
Karşılık bile değil...saygı bulamayacağıma...
Herşey birkaç kelimede gizli...
Ve onlar senin...
Sadece...
Senin...
Benim olansa ...
Senle geçirdiğim zamanlar..
Seni dinlediğim ...anlar...
Hayata inanışımın...insan olduğumuzu....
Anladığım anlar...
Sen çok şey kanıtladın bana....
Mesela yaşadığımı...
Saçların, gözlerin, ellerin aslında...
Ne kadarda güzel olduklarını...
Doğru insandayken...
Çok şey öğrettin bana...
Mesela yaşamayı...
Amaçları gösterdin...
Zordu ama sendin...onlar...
Sadece...
Sendin...
Bana korku nedir...öğrettin...
Kaybetmenin acısının ne büyük olacağını...
Çaresizliği...
Hiçbir şey yapamamayı...
Ağlamayı...çaresizce...
Bağlı olmayı...bağlanmayı...
Yitirince güvensiz kalmayı...
Her insanın sevgiye layık olmadığını...
Acıya karşı en korunmasız olduğum zamanın...
Sevdiğim zaman olduğunu...
En çaresiz olduğum zamanın ise...
Seni yitirdiğim zamanın olacağını...
