Sokaklarda son yağmurlar
iç çektiren toprak kokusu
sarıp dururken bir kasvet
acıyan yanlarımı
kaçtı hüznün uykusu
suçlusu sen
sen yokken de
buralarda senle geçiyor zaman
boyutsuz bir yalnızlığın orta yerinde
tek kişilik bir kalabalığım şimdi
yazgısı sen olan
çaresi sen
kahverengi bir fotoğrafta
arkaya düşülmüş bir not yorgunluğuyla
yaşarıyorken gözlerim
sızlıyorken yüreğim de bir tarafta
anlamıyorlar
anlatmaya yetişmiyor sözlerim
hecesi sen olan
cümlesi sen
ölmeyi bile beceremediğimden
dönmeyi denemedim hiç
gümrah bir çağlayanın akışı gibi
tükenip durdu ellerimde zaman
sebebi sen
ölmek şimdi yakışır bana
merkez üssü yüreğim olan
yüksek şiddette bir depremle
artçısı yok
sonrası yok
yalnız bir nedamet geriye kalan
rezilce bir tükenişle
enkazı sen
her seferinde yüreğimi burksa da
vazgeçilmez
puslu hayallerim vardı
seni şimdi bağışlıyorum
yazgımızın adına
ama bil ki bu sevda
çıkmaz sokaklarda kaldı...
adresi sen... Can Gözde
