ikimiz de birer kır çiçeğiydik
kırık bir ayna parçasının yansımasında
aşktık biz
aşk baharlarıydık
hasretle kokan bir gül dalında tomurcuklanmıştı sevdamız
ikimizde masum çocuklar gibiydik,
hiçbir şeyden anlamayan
ve her şeyden bir anlam çıkarmaya çalışan
masum ürkek çocuklar gibi..
biz dalından koparılamayan gül yapraklarıydık,
bahar ile açan, bir başka bahar ile solan..
kızgınlığımız vardı bizim hayata dair
alışılmışa gelmeyen benliğimiz,
şöyle bir düşünürdük,
önümüzdeki ayrılığa baka baka
keşke hiç ayrılmasak
keşke hiç kopmasak bu birliktelikten..
ikimizde hasret çeken birer sevdalıydık,
öyle bir alışmışız ki birbirimize,
aramızda yatan uzaklığa inat
birbirimizde benzerdik
hep birbirimiz olurduk,
aslında seni bana
beni de sana bağlayan şey
birbirimize olan bu benzerliğimizdi,
sen bana benzerdin, ben sen olurdum
ben sende gün olurdum, güneş olurdum
birbirine susayan aşklar gibi
sevdalar gibi
destan gibi
roman gibi
sen bana benzerdin
ben sen olurdum
sen kokardım
sen bana benzerdin
ben yağmur olup yağardım
kar damlalarına karışır hayal olurdum
rüzgar olur saçlarını okşardım
yaş olur gözlerinden akardım
toprak olur güneşin hasretini çekerdim
sen güneşim olurdun
ben sana hasret yanardım
sen denizim olurdun
ben kıyıda dalgana hasret kum tanesi
sen bana benzerdin
ben aşk olup sana doğardım.
ikimizde savaş sonrası her şeyini yitirmiş öksüz çocuklar gibiydik
neyi ne yapacağını bilmeyen öksüz çocuklar gibi
şaşkın
korkak
ve aşklarda olağanca acemiydik.
usta olduğumuz bir şey vardı
ikimizde birbirimizi tamamlar
birbirimiz olurduk..
ikimizde yuvasız kuşlar gibiydik
ne yana uçacağını bilmeyen
boşluğa kanat çırpan kuşlar gibi
biz bizsiz kalmıştık..
dalgasız deniz gibi
susuz yaz gibi
güneşsiz toprak gibi
aysız gece gibi
elleri tutmaz gibi
gözleri görmez gibi
felçliymiş gibi
seni sonsuza kadar seveceğim canım sevgilim ...tıpkı ölmeyecek gibi... SEYHAN DAR
