Ölümün son iyiliği bir daha ölümün olmamasıdır." der Nietzsche.
Düşündüğümüzde, ölüm bir son mudur? Yoksa başlangıç mı? Başlangıçsa boşa mı geçiriyor ömür? Şu satırları yazarken bile ölüme adım adım yaklaşıyorum, herkes gibi. Evet herkes için geçerli olması ve "çaresinin" olmaması ne garip değil mi? İnançlarımızın dışında bize verilen "aklımız" bu konuda neler diyor?