Babamı özledim…
En çok babamı özledim…
Her şeyden çok özledim…
Babamı bazen öyle bir anında yakalıyorum ki, o an ona sımsıkı sarılıp sonsuza kadar ağlamak istiyorum…
Evet, bunu istiyorum…
Diğer bütün geriye kalan hayat boşmuş gibi geliyor. Sadece annem, babam ve ben olmalıyım… Başka bir şey olmamalı. Bence yaradılıştan gelen sorumluluklar var. Bunları da unutmamak gerek. Hayatımı kazanmak uğruna sevdiklerimden ayrıldım. Onun için bu ayrılığı çok verimli bir şekilde değerlendirmem gerekir. Niçin sevdiklerimden ayrıldığımı bilmem gerek…
Niçin ayrıldım…
Kazanmış olduğum okulu iyi bir şekilde bitirebilmek ve kendimi alanımda geliştirebilmek için ayrıldım…
Geleceğimi kurabilmek için ayrıldım…
Kısacası bunlar için sevdiklerimden ayrıldım ve hala ayrıyım…
Özlüyorum…
Hepsini özlüyorum…
Bütün sevdiklerimi özlüyorum…
En çok da babamı özlüyorum…
Büyük kütükleri sırtımızda taşırken, annemin bizi acılı gözlerle seyrederken babamın “taşısınlar, para kazanmanın ne kadar zor olduğunu anlarlar. Belki harcarken düzenli olurlar.” demesini özledim…
Bir yandan da espriyle karışık “taşısınlar kasları gelişir” demesini özledim…
Evimiz ile kıraathane arasında ki yokuşu çıkarken ellerini arkasına koyup hafif kambur bir şekilde yürüyüşünü özledim…
Babamı özledim… Babamı…
92 model bir siyah şahinimiz vardı. Yılların emekçisiydi. Öyle diyorlar. Onca seneden beri çukurlarla dolu köy yollarında neler çekti. Artık bir lakabı bile vardı. Köyün girişinde onu gören çocuklar “ kara şahin geliyor “ diye bağırmaya başlıyordular. Kara şahinin direksiyonuna geçince içimde anlayamadığım bir mutluluk hissi duyuyordum. Babamda arabayı sürmeyi o kadar istemiştim ki, ama hiçbir zaman olur yanıtını vermemişti. Hep “olmaz bira büyü” derdi. Ama yinede dayanamayıp köy yolunun en tenha olduğu vakitler sürmeme izin verirdi kara şahini. Arabayı sürerken babamın “ acaba ne zaman önümüze bar araba çıkacak “ diye heyecanlanmasını özledim…
Babamı özledim…
En çok babamı özledim…
Gecenin üçünde kalkıp bir büyük tabak yoğurda şeker ve ekmek katıp yemesini özledim…
Babamı özledim…
Her şeyini özledim…
En çok onu özledim…
Her şeyden çok özledim…
Çok özledim…
Babamı özledim… SEYHAN BOZ..
