Düslerde geziniyor sanarken kendimi yanima biri teyze digeri yasli bi amca yaklasti .. Durup bei izlemisler epey, yüzüm bi gülüo bi asiliomus. Delirdigimi mi sandilar acaba? Sonra birden yanima yaklastilar ve
“Kimsin?
Kendinden bahsedermisin?
Tanit kendini..“
dediler.
Önce sustum.. Durup dururken neden soruyorlardi ki simdi bunu?
“Az hüzün, az hasret..
Biraz sevinc, az biraz umut..
Bazen siir, bazen türkü olurum..“
dedim.
“Gizemlisin yani?“
dediler.
Yine sustum.. Tanimadigim bu iki kisinin sordugu sorulara bi anlam veremiyordum ama cvp vermezsem saygisizlik olur die yanit verdim.
“Gizem bunun neresinde ki?“
dedim.
“Kendini gizemli, sir dolu tanitiyorsun..
Insanlari meraklandirmak hosuna gidiyor herhalde evladim.“
dediler.
Bi yandan da fisir fisir kendi aralarinda konusuyorlardi ama onlari duymam imkansizdi, ben yine düslerdeydim..
“Yoo..“
diyebildim sadece.. SlklLmlstlm bu sorulardan.. Sonra bana yanitim onlari tatmin etmemis gibi bi bakis firlattilar..
“Neden olmadigim gibi tanitayim kendimi? Neden öyle göstereyim ki? Ne Gececek elime?“
Sanirim biraz sert konustum diye pisman oldum onlari kirdim galiba diyerek. Ben böyle kendi kendimi yerken onlar tebessüm ederek;
“Bak yine gizemli konusuyorsun“
dediler.
Ben bu sefer dayanamadim güldüm..
“Gizem?
Sir?
Ne cagristiriyor kn bu kelimeler size?“
dedim.
Ben saskinlik icinde bu muhabbetin nereye gidecegini merak ederken, bu seferde onlar susmustu..
“Peki.. Kimsin?
Neyin nesisin?“
dediler meraklanmis gibi.
Tebessümle..
“Allahin yarattigi bi kulum iste..
Hayallerimin ve dogrularimin pesinden kosan..“
dedim.
“Dogrularin?
Hayallerin?“
dediler ne bunlar der gibi.
Güldüm ben yine..
"Size göre imkansiz, bana göreyse gerceklesecek hayaller..
Size göre yanlis olan, bana göre dogru olan Dogrularim..“
dedim ve gitmek üzere ayaga kalktim..
Oturduklari yerden bana dogru bakarak biraz yüksek sesle;
“Iyi diyorsun hos diyorsunda gitmeden ismini söyleseydin kizim..“
dediler.
Oldugum yerde kipirdamadan durdum bi süre..
Adimi unutmus gibi düsündüm ve neden Sonra,
"Ayse, Fatma,.. Ne fark ederki? Insan insandir, ismin ne önemi var?"
dedim.
“Önemi oldugundan Felan degil, hele söyle sen ismini.“
dediler.
Bi an durakladim, taniyormuydum ben yoksa bu iki tonten seker insani? Ama yok taniyor olsaydim hatirlardim bi yerlerden, hafizam bu kadar kötü olamazdi. Sonra hemen yanit verdim;
“Kor Rengine aldanma Gecenin
Günes dogarken gülümsüyordur
Bu vakit sen Düslerinde tatli bi Hüzün
Ben Bilge..
Bilge Hayattir bildigin Kalbe..“
dedim.
Sustular.. Bi vakit Sonra ikisi birden;
“Hayat bulacagin.. Hayati olacagin dogru (kisiyi) kalbi bulman dilegi Ile..“
dediler.
“Amin.. Sagolun, Cümlemiz buluruz bi gün elbet..“
Dedim ve Hayallerimin - dogrularimin - düslerimin pesinden Kosmaya devam ettim.. Usulca oradan ayrildim SABİHA MERTOĞLU...
