SONSUZA KADAR BEKLERİM
O günün hayatimin önemli günlerinden biri oldugunu sanki sabah kalkar kalkmaz anlamistim.Neseliydim,zaman geçiyordu ve ben, sevdigim insana kavusacagim güne yavas yavas yaklasiyordum.O çok uzak bir sehirde yatili olarak okuyordu.Benimse 6 ayim kalmisti.6 ay sonra onun bulundugu sehre yerlesecek ve onu tekrar görebilecektim.
Tanisali 8 ay olmustu,birbirimizi pek fazla tanimiyorduk.Birkaç hafta, gecelere kadar süren, uzun sohbetler beni ona asik etmekle kalmamis,hayatimi ona adamistim adeta.Beni unutmamasi ve beni önemsemesi için saat basi çaldiriyordum.Ama ufak bir nokta kalbimi içten içe kemiriyor ve beni gün geçtikçe üzüyordu.
Ben onun arkadasiydim.Beraber oldugumuz her dakika o bana bunu devamli hatirlatmisti.Ve hayatinda olgunlasincaya kadar bir kiz arkadas istemedigini irdelemisti.Beni sevemezdi.Ben onun gözünde bir arkadastan baska bir sey degildim.Günlerimi onun için fallar bakarak geçiriyor,rüyalarimi ona adiyor,kalbimi ona emanet ediyordum.
O güne kadar....Bir aydir bana ne çagri ne de mesaj atmisti.Beni çoktan unuttugunu sandigigim anda bir mesaj geldi;*cum seni çok özledim.Ne zaman buraya geliceksin?Biliyorum seni çok ihmal ediyorum ama derslerim çok yogun.Bana kizma ne olursun.Sen buraya gelince acisini çikartiriz bu uzun ayriligin.Gelecek yilda beraber olmamiz dilegiyle seni öpüyorum güzel kiz.
Bu mesaj kalbime büyük bir soru isareti birakmisti.Dostça bir yaklasim miydi yoksa gizli kalan bazi duygularini ortaya mi çikarmaya çalisiyordu.
Bir anlam verememistim.Hala da veremiyorum.Beni 1 haftadir aramiyor.Artik cep telefonunun ekraninda onu ismini görmeyi,yüzünü görmekten daha çok istiyorum.
Bekliyorum aramasini belkide sonsuza kadar bekleyecegim.Bilmeden dost mu sevgili mi oldugunu? BAHAR ERGİN
