Yazımızın devamı...
"Haçlılar da aynı niyetle, yani dinlerini yaymak niyetiyle sefere çıkmıyorlar mıydı?" şeklinde bir itiraz akla gelebilir. Peşinen belirtelim ki hayır... Haçlı ordularında"din" unsuru, menfaat ve macera arayışıyla yakıp yıkma hevesinin makyajından ibarettir.
Asıl niyet ve maksat, herkesin kabul edebileceği, tarihin de mazur görebileceğibir maskenin arkasında gizlenmiştir. Ama haçlı ordularının davranışlarında niyetin Hıristiyanlığı yaymak değil, mamur beldeleri yağmalamak olduğu, açıkca görülür.
Bazı kitaplarımızda münasebet düştükçe bahsettiğimiz gibi Bizans'ı kurtarmak üzere (Bizans İmparatoru tarafından) İstanbul'a çağrılan Haçlılar, şehri yağmalamakla, yakıp yıkmakla kalmamaış, Hıristiyanlığın mukaddes kilisesi Ayasofya'nın tepesindeki altın haçı (yahut çanı) bile sökmüşler, eritip satmışlardır. Oysa Fatih, fetih hatırası olarak saklamak maksadıyla Ayasofya mabedinden küçücük bir çini parçası koparmak isteyen yeniçeriyi, "tahribe teşebbüs"le suçlayıp kırbaçlatmıştır.
Osmanlı'nın tahripten ne dereve uzak oldyğunu anlamak için, Fatih'in Ayasofya'daki tasvirleri kazıtmak yerine üzerini örttürüp sıvatmasına bakmak yeterlidir.
Ayrıca ecdadın tuğrasını taşıyan, bugün başka ülkelerin sınırları içerisinde kalmış nice mimari eserin de bu konuda şahitliği gözler önündedir. Şayet Osmanlılar, Avrupalılar gibi sömürmeye, emmeye, sağmaya dönük istilalarayönelselerdi, yüzyıllar boyu hakimiyetleri altın kalan Balkan ülkelerinde ne istiklal isteyecek milli kültürden, nu buna cesaret veren ekonomik güçten, hatta ne de bağımsızlık şuurundan eser kalırdı. Bugün Balkan milletleri - Yunanistan, Bulgaristan, Yugoslavya, Macaristan v.s.- dünya siyasi haritasında yer alıyorsa, bunu Osmanlı'nın adaletine, müsamahasına, kılıçla fethedip kalemle hükmetme anlayışına borçludurlar.
Devam edecek...
