Ümidimin son yaprakları da savrulmadan...
Yaşamak için bir neden ararken hayattan...
O hüzünlü elveda döküldü dudaklarından...
Vazgeçtim senden ve yaşamaktan..!
Oysaki son damlasıyla yaşıyordum umudumun...
Bilsem de dönmeyeceksin hayallerle avunuyordum...
Ama bir gün ansızın çekip gideceğini bilmiyordum...
Vazgeçtim ardından koşmaktan bittim, yoruldum..!
Niye ümit verdin ve niçin evet dedin...
Mademki bir gün bırakıp gidecektin...
Gerek kalmadı değerini anlatmamın sevgimin...
Vazgeçtim zaten anlatsam da bilemezsin.... GÖKÇE TAŞ
