SANA GÜLE GÜLE DERKEN
bir boşluk duygusu günlerdir içimde. "acıyı yaşamak" nedir diye
düşünüyorum durmaksızın. nasıl yaşar insan acıyı, neler
hisseder ya da hissetmez. Öylesine anlamsız ki "hayat devam ediyor
acılarını geride bırakıp yaşayacaksın" sözü.. insan nasıl
geride bırakır acılarını bilmiyorum. koca bir hayatı geride
bırakmak gibi. anne, baba, çocuk, sevgili..... kim olursa olsun.
"kaybettim, o artık yok" demekte anlamsız aslında. yok olmuyor hiç
kimse siz var olduğunuz sürece. birlikte yaşadığınız, birlikte
paylaştığınız herşeyde var oluyor. evinizin her köşesinde,
yemek yediğiniz masada..... oturduğunuz koltukta.... dün de
kalmıyor. dokunmak istediğinizde dokunamıyorsunuz sadece et ve kemik
olarak var olmadığı için
elinizi yüreğinize koyuyorsunuz o zaman.. elinizi yüreğinize
koyuyorsunuz ve derin bir soluk alıyorsunuz gülümseyerek. bilin ki o
da gülümseyerek kucaklıyor sizi sevgiyle... içiniz ısınıyor o
zaman büyüyor sevginiz artıyor çoğalıyor ve siz o çoğalan
sevgilerle yaşamayı öğreniyorsunuz sevgilerinizi paylaşarak .. bir
başka kucaklıyorsunuz insanları.....
Sevim KARAMAN
