GÜLÜMSE Anneannemle dedem neredeyse yarım yüzyıldır evlilerdi. İlk karşılaştıkları andan beri kendi yarattıkları bir oyunu oynuyorlardı. Birbirlerinin bulması için sürpriz bir yere "Gülümse" kelimesini yazıp bırakırlardı. Evin içinde bu kelimeyi yazıp sırayla bir yere bırakırlar, kelimenin nerede olduğunu bulan hemen kendisi de yazıp başka bir yere saklardı.
Bir sonraki yemeği kim hazırlarsa "Gülümse" kelimesini una ve şekere bulayıp bekletirdi. Anneannemin tadına doyulmaz muhallebilerini yediğimiz verandaya bakan pencerede de bu kelime yazılıydı. Sıcak duş aldıktan sonra banyodaki aynanın buharlı yüzeyine "Gülümse" yazmışlardı. Böylece her banyodan sonra aynada "Gülümse" beliriveriyordu. Büyükannem tuvalet kağıdının üzerine bile "Gülümse" yazmıştı.
Ayakkabılarının içinden, yastıkların altından, araba koltuğu üzerinden, dolapların içinden kısaca hangi taşı kaldırsanız altından "Gülümse" çıkıyordu. Bu gizemli kelime herhangi bir mobilya kadar evelerinin bir parçası olmuştu.
Anneannemle dedemin oynadığı bu oyunu takdir etmem yıllarımı aldı. Şüphecili gerçek sevgiye (saf ve uzun süreli) inanmamı engelliyordu. Öte yandan büyükannemle dedemin ilişkisi beni hiç şüpheye düşürmemişti. Sevgiyi günlük hayatlarına taşımışlardı. Bu oynadıkları oyun flört etmenin ötesinde birşeydi, yaşam tarzları olmuştu.
Anneannemle dedem her fırsatta birbirlerinin ellerini tutarlar, mutfakta bile bir anı çalıp birbirlerine küçük bir öpücük kondururlardı. Anneannem bana dedemin ne kadar tatlı olduğunu ve gittikçe yakışıklılaştığını söylerdi.
Daha sonraları yaşantılarına birdenbire karabulutlar çöktü, anneannem meme kanseri olmuştu.Hastalık ilk olarak bundan on yıl önce ortaya çıkmıştı. Dedem herzaman olduğu gibi karısının yanından hiç ayrılmadı. Odadan dışarıya çıkamaycak kadar hasta olduğunda gün ışığını daha iyi hissedebilmesi odanın rengini sarıya boyattılar.
Daha sonra kanser atak yaptı ve anneannemi kaybettik.
Anneannemin cenaze çiçeğinin sarılı pembe kurdelesinin üzerine "Gülümse" yazıldı. Tören sonrası cenazeye gelenler yavaş yavaş azalınca dedem anneannemin başına doğru eğildi, derin bir nefes aldı ve şarkı söylemeye başladı. Gözyaşları ve hüzün karışan şarkı bizde ninni hissi uyandırmıştı.
Her ne kadar üzüntüyle sarsılmış olsamda bu anı unutamıyorum. Onların derin sevgisini her ne kadar geç anlamışta olsam bu sevginin güzelliğine tanık olma şansına ulaştım.
G-ü-l-ü-m-s-e
eni ne kadar sevdiğimi bilemezsin.
Teşekkürler, anneanneciğim ve dedeciğim. Bunu anlamama yardımcı olduğunuz için teşekkür ederim.
Kalplerde yaşayanlar asla ölmezler
Son düzenleyen Blue Blood; 4 Şubat 2006 08:40
