Demek Boyleymis
Demek, bugun bır yıl gecmıs aradan ha ,
Demek, benim de bitermis sevgilerim, Bir ömür yanmazmıs atesim, küllenirmis!
Demek, olmazsa olmaz sandıgım insanlar için, olmasa da olur denirmis!
Demek, bir zamanlar sevgisini alabildigine hissettigim yürekler, unuturmus sevmeyi!
Demek, sefkat ve gülümsemenin ısıttıgı gözler, ayaza kesermis hırs ve nefretten!
Demek, baldan tatlı dillerden, zehirden acı sözler de dökülürmüs, kan gidermis düstükleri yerlerden!
Demek, sesini duymadan, yüzünü görmeden edemedigim, gün gelir düsmezmis aklıma…
Yürek buz tutarmıs adını duydugunda!
Demek, bahanelerim de tükenirmis sevdiklerimi mazur gösterecek!
Demek benim de tozlanırmıs, bir kenarda biriktirdigim ve beraber mutluyken göründügümüz anılarım…
Demek, sevgisi yüregime delıce yerlesenler de degısirmis zamanla!
Demek, herkesin içinde yıkıcı ve yırtıcı duygular barınırmıs, açıga çıkarmıs fırsatını buldugunda…
Demek, sevdigim yüzler de kaçarmıs gözlerimden…
Demek, zormus affetmek bu denli sevmis ve bu denli incinmisken…
Demek, yanılmısım, bunca zaman tam tersine inanırken…
Sevginle dogru orantılıymıs, yedigin darbenin açtıgı yara ve akıl almaz, yürek anlamazmıs; ne söylenenleri, ne yapılanları…
Demek, dönüsü olmayan sözlere, özrü olmayan davranıslara, devası bulunmayan acılara da saplanırmıs iliskilerim…
Demek, dostununsa sırtındaki hançer, çıkmazmıs saplandıgı yerden…
Demek, insandır yaparmıs.
Demek, yüregim de düsermis hataya…
Budalanın tekiymis; kim yüzüne gülse dost sanacak, her elinden tutanı yanında sanacak kadar…
Arada bir aklın da yol göstermeliymis duygularına…
Demek, herkez bambaska bir insan olabilirmis bir anda, belki de her zaman olduguna dönermis; kurtulurmus suretinden…
Demek, bir zamanlar hayatımı verecegim insanlar için, ben de vazgeçebilirmisim savasmaktan...
Her þey bir yalan gibi gelebilirmis; paylastıkların, dertlestiklerin, aglasıp güldüklerin sırtını da dönermis.
Demek, ihanetse ugradıgın, karsılıksız sevilmezmis.
Demek, zor zanaatmıþ tanımak insanları…
Demek, bir fiske vurusuyla, devrilirmis çınarlar…
Senin de bahçende baykuslar ötermis, kargalar gülermis haline…
Demek, söndü dedigin atesin, buz kesti sandıgın yüregine ragmen, sıralanabilirmis satırlar…
Demek, her seye ragmen nefretin tuzagına düsmezmis yüregin…
Bir ömür severmis, ne kadar inkar etse de vazgeçemezmis; bir kere yerlesen, silinip atılmazmıs gönlünden…
Akıllanmazmıs yürek, tövbe etmezmis; inanırmıs sevgiye…
04.03.2003
yalcın kav...
