İstemiyorum hiçbir şeyi
Sevgiyi, hasreti, umudu, gözyaşını, geleceği, bugünü, yarını, acıyı, mutluluğu…
Düş yakamdan hayat, düş
Gözlerimden akan damlalar gibi hızlı hızlı git benden.
Hissetmiyorum seni artık, tat almıyorum, yaşamıyorum
Anlamını yitirmiş her şey, anlam neydi hatırlamıyorum.
Ben aslında bunu istemiyorum, zorluyorum yapamıyorum, yoruldum diyorum bırakıyorum, beklide kolayına kaçıyorum…
Güçlüyüm diyorum, kanadı kırık bir serçe gibi çırpınıyorum.
İnsanlara çığlıklarım, her şeye, herkese, en fazlada kendime
Sen bu değilsin diyorum kendime…
Hırçındın,
Hiç durmadan konuşurdun ne oldu?
Sevgi doluydun,
Gülmekten yanakların ağrırdı ne oldu?
Paylaşmak en sevdiğin şeydi
Paylaşabileceklerin neredeler?
Asabiydin,
Asabiliğini bile kullanamaz oldun
Ağlardın gözlerin şişene dek
Ağlayacak çok şeyin var, gözyaşların mı kurudu
Her şeye burnunu sokardın, bıraktın her şeyi
Özledim dengesiz konuşmalarını, herkesin işlerine karışmalarını, kendini bul artık hırçın kız, içinde çığlık atan hayat dolu biri var.
Haykırıyorsun sesin çıkmıyor, ağlıyorsun gözyaşların akmıyor, bıraktın herkesi sensiz, bıraktın kendini sensiz,
Neredesin hırçın kız
Gözlerindeki baygınlık hayatına da mı yansıdı
Neredesin, seni arıyorum karanlığında
Hiç sönmediyse gözlerindeki ışık, bir parça göster bana…
24:04:2007

Özlem tasdemir.