Toprakları üzerlerinde ölenlerin,ruhları rahat mı acaba.Verdikleri mücadelelerinin tohumları nasıl gelişecekti.Rüzgar,su,güneş ne yöne eğilmesini sağlayacaktı onların.Yıllar geçtikçe,günler zamanda kaybolup yeniden göründükçe gelenlere dair,yaşanılanlar ve yaşatılanlara dair ne olacağini tahmin edebilmeme rağmen kestirmek istemediklerimden olsa gerek suskunluğum.Dünya açık bir name gibi insanların karaladıkları,yazdıkları,söylemeye korktukları,korkularına bağlı olarak onlara kesilen cezların üstüne gidemeyişleri ile sürekli kendilerini sınırlandırmalrı ürkünç bir hal alıyor.
Kamplardaki çocuklar,silah gölgesi altında bir çıkart mücadelesinin tohumsallaştırmaları haline getirlmiş savaş çocukları nasıl yetiştiriliyor,rüzgar ne yöne eğiyor görebiliyormusunuz.Savaşın doğruluğu kuzeydemi,güneydemi yoksa batımı haklı doğu mu.Bu savaş ne için kimin için sordunuz mu "yok" davadır bu.Geleceğin geçmişe açtığı bir dava suç duyurusunda bulunmasını haklı kılıyor geleceğin,geçmişe olan kinini.Kirlenmesine el birliği ile kol- kanat gerdiğimiz çocuklarımızın aydınlık geleceklerine,umutlu mutlu yarınlarına işledik.Kirlettik ve onları kendilerinden çaldık.Bu kabul etmekten bile korkacağimiz bir durum,ironik değil,trajik bir durum üzücü ve korkunç ne yapıyoruz biz..
