Muhteşem vahanın kıyısında her sabah
Üzerinde beyaz önlüğün
Ellerinde bakır sininle gördüm seni.
Temiz insan doğasından bir örnek daha.
Karşılıksız sevgilerin
Saf güzelliğin
Alnında umutlu çizgilerin
Baba denilir
Öylesin.
Alışkanlığımdı her sabah bulunca denizi
Bir süre dökmek içimi ona
İçim dökülürdü
Sonra kuşların çığlıklarının yerine geçerdi
Sessiz gün kuşağı
Öyle olmadı bu sefer
Sabahlarda sen vardın çünkü.
Neşeli geldi günler hep
Baba denilir
Öylesin.
Sürülerle martıların vardı ve kargaların
İki köpek iki de kedi
Onlar için biriktirdiğin yemek artıkların
Sabrın
Bakır sinin
Babacan güleç yüzün
Emeğin
Baba denilir
Öylesin.
Karacanın her sabah arka bahçeye gömdüğü
Senden kaçırdığı bir kemik parçasının
Güne mutlu ve neşeli başlamam için
Yeterli olması kadar
Islak ekmeklerin vardı
Ve balık artıkların
Helalinden
Baba denilir
Öylesin.
İndim bir sabah iskelene
Baba dedim
Ne büyük iş bu senin yaptığın
Sayende kocaman kocaman
Kargaların ve martıların
Bir siyah çizgi geçti gözlerinden
Gördüm
Dedin ki
Ama denizde
Balık bitti.
dilek ünaldı
