Yalnızlık Kalesi
Yorgun düşmüş,Avucumda aşkın son ter damlacıklarını silmeye çalışıyorumGözümden akan her damlaBir inci tanesi misali seni yansıtıyor bana hüzünlü bakışlarlaDalgalı saçının tek teli;Ki senden kalanGözümden bile sakındığım en nadide hazineYüzümü okşuyor yumuşacık ellerin gibi,Senden bana ilk hatıra.Bir kurşun gibi saplanıyor beynime alev dolu bakışlarınIsırıyor, koparıyor bedenimden parça parça Tutulamayan sözlerin hoş anılarıBeynimin içini bir kurt kemiriyorAdı sensizlikYedikçe adını sayıklıyor banaDudaklarıma yansıtıyor isminin ilk harfleriniÖlümle pençeleşen bir hastanın bilinçaltındaki arzusu gibi.Bana son kez sarıldın,Ölüme mahkum bir kanserlinin acısını unutturmaya çalışırcasınaSon kez elimi tuttun,Sürgüne gönderilecek bir lanetlinin hasretini hafifletmek istercesineSon kez öptün,Savaşa gidecek ve dönüşü belirsiz bir askeri cesaretlendirmek umuduylaFarkında değilsin halbukiBen ne sana sarılmayaNe elini tutmayaNe de seni öpmeyeAsla doyamamYine de yeterdi banaYanımdan ayrılmayan bakışların ve gülüşlerin en güzeli.Gözlerime baktığında görmeni isterdimBenim için ne kadar anlam taşıdığınıKalbime dinlediğinde duyacaktınSenden saklayacak bir şeyimin olmadığınıBana tüm bunları bildiğini,Benim ne kadar iyi olduğumu söylesen de,Savaşının ben olmadığımı desende Kalbinin ve ruhunun derinliklerini aradığındaSeni bekleyenin ben olduğumu anlamanı isterdimDüşüncelerim tüm umutlarımı törpülese boşunaDuygularım o kadar güçlü ki;Seni hatırladıkça tırnağımdan daha hızlı uzayacaktır sevgimin filizleriAlev denizi gözlerin ve gözlerinde benHep varolacak en derin rüyalarımın sonsuz okyanuslarındaTüm zamanlar senin olsun,Bana senin varlığın yeter...
Fikret Çalışlar
