Bütün Yalnızlığım
Güneş kayınca ufuktan
Ay çıkınca gökyüzüne
Yıldızlar da göründüğünde gözüme
Elimde bir kağıt
Ve bir kalem
Geçmişin anıları
Hep penceremden gelip geçen
İçimde kurtulamadığım
Bir elem
Sessizlik bir bıçak gibi keser
Dudaklarımdaki ezgiyi
Şiirler de değiştirmez
Alnımdaki yazgıyı.
Kaybolur tüm ışıkları şehrin
Bir alev söner karşıki dağda
Bir ateş düşer yaralığı yüreğime
Ne düşünsem kar etmez
Ne yapsam fayda etmez
Olmaz derim işte olmayacak
Hayat beni bir dere yapmış
Yatağımı engebeli bırakmış
Kim bilir ne zaman kavuşağım
O bilinmez görünmeyen denize
Bütün yalnızlığım hep bundan işte
Mustafa Durukan
