Aşk başıma bela açtı bilmem mi?
Sonumuzda vuslatı garipsedin görmem mi?
Bu işe ağlarken cümlesine sövmem mi?
Senin ki aşk olsa bu hallere düşmezdim.
Sevdanın muhabbeti aradığı akşamlarda.
Evinin perdelerini çekip,
Kapılarını ardına kadar bastırdığın yetmezmiş gibi.
Birde buğulu gözlerle seni aradım.
Güzelliğiyle sokak lambalarını geçiştiren sevgili…
Hayatın bana bakarak gülümseyen o toz pembe yüzünde.
Kendini üzerindeki yazıdan daha hafif gören
Mürekkebi gözyaşları gibi kurumaya bırakılmış bir kağıt gibiyim.
Sana daha doğru daha güzel şeyler anlat dedikçe
Sen baştan aşağı anlamsız imgelerle çizdin karizmamı.
Erkekler ağlamaz diyorlardı.
Ben seni her hatırlayışımda ağladım.
Güzelliğiyle sokak lambalarını geçiştiren sevgili.
İşporta tezgahlarında domates gibi kıpkırmızı
Körpe biberlerin temasından uzak taptazeydi duygularım.
Sen güzelliğinle buruşturdun hayallerimi.
Tazelikten uzağım şimdi.
Ne zaman kendime yaklaştırsam seni.
Edebimden kızarıyorum.
Ne zaman duygularımdan mahrum bıraksam güzelliğini.
Gülüşten uzak bütün ağlamaların
Güzelliğiyle sokak lambalarını geçiştiren sevgili
erkan gümüşsoy
