Nedensiz değildi köprüleri bu denli sevmemiz
Çocuk resimleriyle büyütmüştük düşlerimizi
Zemheride renktiler kuş göğüslerinde,
Baharda ıtır senfonisi
Ne kadar uzarsa yaz
O kadar uçurtmaydı gökyüzümüz
Hem sözüydük duyarlılığın, hem söylemi
Hem farklılığıydık, hem birlikteliği arkadaşlığın
Kuşku alacasından sezgi aydınlığına
Binlerce çıraya kibrit değdirirdik
Molasız ve mavi aksın diye nehirlerimiz.
Islığını duyup da gelmiştim
Kendi külümüzü basıp kendi kanayanımıza
Acının ırmaklarından geçmiştik
Trenlerini unutmuş istasyon caddesinde
Cam örtünmüştü yeni yetme kızlar
Kar yağsa da olurdu, yağmasa da
Kösnül atlar mevsimiydi duyumsadığımız zaman.
Hamdi Topçu
