GİT BAŞIMDAN AŞKIM
yoğun ve tedbirsiz çökerdi sevdan
sökülürdü duvardan tırnakları varlığının
taş bile gücenir
sabır bile dile gelirdi
sen inatla tutunurken
bir yürek coşkudan çatlar
bir derviş muradına ererdi
sen bıçak kadar keskin
ben sel kadar taşkınken
gölge etme aşkım
artık dokunuşu ve sesi
rengi ve soluğu olmayan
gölgemle sırdaşım
yorgun ve gelişigüzel yağardı sevdan
beslerdi özlemin sevgimi
yosun bile darılır
yağmur bile dize gelirdi
sen bir türlü dinmezken
bir yürek ümit biriktirir
bir damla gülden süzülürdü
sen sahil kadar dingin
ben dalga kadar azgınken
düş yakamdan aşkım
artık boşa akmaktan sıkkın
ve ardında bıraktığı kanıttan bıkkın
yaramı deşerek dökülür gözyaşım
sensizlik kurulurdu tahtına gecemin
sürerdi hükmünü Zaferinden emin
kahır bile hırslanır
kin bile aman dilerdi
sen ısrarla beklerken
bir yürek pas tutar
bir bulut yaslanırdı omzuna dağların
sen kül kadar dargın
ben volkan kadar kızgınken
çık aklımdan aşkım
artık hesaplaşma günü yakın
ve çarpılacak suratına
aklımda yarım bıraktıkların
canevimden sorgularla vururdu gerçekliğin
bozulurdu tılsımı gizemin
yemin bile çiğnenir
düş bile diş bilerdi
sen ayak diretip gitmezken
bir yürek yas tutar
bir garip sallanırdı ucunda yağlı urganın
sen kabullenirdin ayrılığı yılgın
ben yenilginin kederinden çılgınken
git başımdan aşkım
aşkın;
başımdan
aşkın....
ibrahimkara
