Evlenmek isterdim,
süper bir dügünüm olsun,
bembeyaz, sirti acik bir gelinligim olsun,
annem sevincinden aglasin
diye..
Kivircik sacli bir kiz cocugum olsun
ve bana anneler gününde
carpik curpuk yazisiyla
okulda yaptiklari karti getirsin
diye...
Geceleri gök gürleyip firtina ciktiginda
korkarak yastigima sarilmayayim diye...
sevdigim erkek bana:
canim karicigim desin
diye...
Artik yemek yapmayi ögreneyim,
devamli
yumurta ve makarna pisirmeyeyim
diye...
Ama
EVLENMIYORUM:
Sevdigim erkegin
kirli iccamasirlari,
Lavobodaki sakal artiklari,
Kaprisleri, küfürleri,
vurdumduymazliklari ve
yalanlari arasinda
onu neden sevdigimi unutmayayim
diye...
Isin icine
para ve cikar hesaplari girdigi zaman
büyük asklarin
nasil kücüldügünü görmeyeyim
diye..
Aldatilmanin dayanilmaz hafifligi(!) ile
tanismayayim diye...
Canim babacigimdan kalan tek sahip oldugum seyi,
soyadimi verip
yerine
bana soyadindan baska verecek
cok büyük
birseyi olmayan birininki
almayayim
diye....
Gece
kizarkadasim aglayarak bana telefon
actigi zaman
kedime ertesi gün icin mama koyup
geceligim ve dis fircamla
onun evine gidebileyim
diye..
Ben olgusunu daha yeni yeni ögrenmisken,
bunu Biz olgusuna degismeyeyim
diye...
CAN DUNDAR
